الان دیگه ماه ها گذشته و زندگیِ همه ی انسان ها شکل جدیدی به خودش گرفته!
و انسان کاری جز سازگاری از دستش برنیومده.
ماهایی که فکر میکردیم خب اینم میگذره و خب..
این یکی نگذشت ظاهرا!
ولی خدا رو شکر که انسان امیدوارترین موجود روی زمینِ و خدا رو شکر که ما هنوز هم “رویا” داریم…
بعد از ماه ها دوباره درهای بسته کافه “فکر” باز شد و ما تصمیم گرفتیم با ترس هامون رو به رو شیم و به زندگی برگردیم.
الان دیگه جزئی ترین چیزها مهم ترین شدن،و ما دلمون برای لبخند های زیرِ ماسک تنـــــگ شده..
پی نوشتی برای طبیعت: طبیعت زیــبـا، دوباره لبخند بزن بهمون تا نور بپاشه به زندگیــامون🌿 . .
نوشته:صبا صدیق زاده
ثبت ديدگاه